Op 13 april 2017 werd ik gebeld door de bondscoach van Jong Oranje 'Je gaat niet mee naar het WK in Chili'. De kern van het verhaal: Potentie genoeg, maar door selectiespanning komt het er nu niet altijd uit. Mijn frustratie & teleurstelling waren groot, maar ook mijn zelfvertrouwen en plezier kregen een flinke knauw. Ik besloot dat het aan het mentale aspect niet meer mocht liggen en nam contact op met een mental coach. 

8 jaar later ben ik nog elke dag dankbaar voor de stap die ik toen heb gezet om uren te steken in de mentale processen. Wat zijn mijn valkuilen? In welk zichtbare gedrag op het veld uit zich dat?  Welke 'trucjes' helpen mij weer om terug in mijn kracht te komen? Op welke momenten kom ik mezelf nou keer op keer tegen? en kan ik deze momenten vooraf al inplannen, waardoor ik niet meer verrast wordt? Het zijn deze vragen waar ik mezelf flink in verdiept heb, met behulp van mentale coaching, en die uiteindelijk hét verschil zijn geweest om de stap te kunnen zetten van talent naar de absolute top.

Reflectie was voor mij uiteindelijk key om te groeien & mijn carriere bewust mee te maken. Niet alleen heeft dat geleid tot veel groei en plezier in het veld, maar ook heb ik me hierdoor altijd geprobeerd zo goed mogelijk te ontwikkelen als persoon naast het hockeyveld. 

​

​Kan ik jou helpen reflecteren om jouw persoonlijke doelen te bereiken?​